Internationale vrouwendag. Hét moment om een aantal leading ladies in de kijker te plaatsen. We vonden ze alvast in de harde ondernemerswereld. En leerden dat vrouwelijkheid, creativiteit en zakelijkheid een perfect trio kunnen vormen!
International Women's Day : Dagmar Blommaert
Internationale vrouwendag. Hét moment om een aantal leading ladies in de kijker te plaatsen. We vonden ze alvast in de harde ondernemerswereld. En leerden dat vrouwelijkheid, creativiteit en zakelijkheid een perfect trio kunnen vormen! Dagmar Blommaert: mede oprichtster Like Charlie
Dagmar Blommaert: mede oprichtster Like Charlie
Samen met Kenny Guillaume richtte Dagmar Blommaert een paar jaar geleden Like Charlie op. In deze gamestudio worden niet zomaar games ontworpen, maar games met een verhaal. Dat hun game creaties in de smaak vallen, bewijst het succes van hun bekroonde game Marie's Room. Wat het geheim achter hun succesformule is? We stelden ze de vraag.
Hoe is het allemaal voor jou begonnen?
Mijn oorspronkelijke droom was om scenarist te worden. Tot er op een bepaalde dag een vacature vrijkwam bij het bedrijf ‘Die Keure’. Ze zochten iemand om een adventure game voor kinderen te schrijven. Out of the blue heb ik die kans gegrepen, maar ik hield er rekening mee dat de kans dat
ze mij zouden kiezen, bijzonder klein was. Maar kijk, tegen alle verwachtingen in kreeg ik dan toch de kans. Ik heb ze met beide handen gegrepen. Tot dan toe had ik slechts twee keer in m’n leven gegamed. En nu was het aan mij om zo’n game te schrijven. Hoe ik dat voor elkaar gekregen heb? Eerlijk, ik heb veel geluk gehad om in een team van deskundigen te belanden van wie ik zowat alles geleerd heb.
Daar heb ik ook Kenny leren kennen. Hij is de andere helft van Like Charlie. Toen we elkaar leerden kennen, was hij al aan de slag met het project Marie’s Room. Ik kreeg meteen de opdracht om er
een verhaal in te integreren, zodat het een echte game werd. Zo gezegd, zo gedaan. Bij de release van de game ontvingen we heel wat positieve reacties. Een nieuwe wereld ging voor ons open. Het voelde alsof we onze bestemming gevonden hadden. Het was meteen het startschot voor de oprichting van Like Charlie. Als ik er nu op terugblik, voelt het alsof de game-industrie me naar zich toegezogen heeft. Er was geen ontkomen aan. Gaming was my destiny.
Wat zou je zeggen tegen je jonge ondernemende zelf?
Doe niet alles tegelijkertijd. Want dan ben je een trechter die overladen geraakt. Dan kan je tilt gaan slaan en doe je uiteindelijk niets meer goed. Daarom, doe het stap per stap. Niet alles hoeft nu onmiddellijk.
Wat is het geheim achter het succes van je zaak?
Volgens mij bestaat er geen secret formula. Ons vak is uniek. Wij besteden veel aandacht aan onze art. We willen dat het mooi oogt en aangenaam is om te vertoeven. Bedoeling is dat je je er relaxed voelt. En dat je tijdens het gamen ook een fijne emotionele beleving hebt.
Wat vind je van het personagegebruik in de populaire games? Vind je niet dat de personages nog veel te vaak mannen zijn?
Dit is vaak nog zo. Maar gelukkig is er een evolutie aan de gang. Het is een proces waar ik heel graag mijn steentje aan wil bijdragen. In onze verhalen willen we in de toekomst steeds meer personages aan bod laten komen die aansluiten bij onze diverse samenleving.
Ik sluit niet uit dat ik binnen vijf jaar schrijvers van games zal coachen. Dan zal diversiteit sowieso een accent zijn dat ik leg. Sommige game-makers gaan ervan uit dat de introductie van een personages met een andere huidskleur voldoende is om divers te zijn. Sorry, dat is geen diversiteit. Het gaat verder dan dat. Hoe we diversiteit bij Like Charlie precies in de realiteit gaan omzetten? Het is nog even zoeken. Zoals ik eerder zei, niet alles tegelijkertijd. Stap voor stap komen we er.
Welke vrouwen inspireren jou?
Dat kan zowel een klassiek geschoolde muzikante zijn als een hardwerkende vrouw die de wereld rondreist en ook nog twee kinderen opvoedt. Er is een vrouw die me bijzonder inspireert, ze heet Kim Belair en is de co-founder en CEO van Sweet Baby. Ze heeft echt iets in me wakker gemaakt. De manier waarop zij als zwarte vrouw haar weg baant in de gaming-industrie, daar kan ik heel wat van opsteken.
Wat zijn je toekomstplannen?
Meer diversiteit in onze games integreren. En ook meer mensen met een diverse achtergrond aantrekken om voor ons te werken. Ik stel vast dat grote gamestudio’s te weinig voluit voor diversiteit durven gaan. Iemand vertelde een tijdje geleden dat hij het volgende had meegemaakt bij de keuze van een personage. In writer’s room stelde iemand de vraag: ‘Waarom gaan we voor het personage uit Parijs niet voor een Koreaanse?’ Plots werd het stil. Tot iemand antwoordde: ‘That would be weird because she’s already French?’ Met andere woorden:
als je van Frankrijk bent, kan je geen andere cultuur of religie dan de westerse hebben? Dat soort denken kunnen we toch niet aanhouden. Het is tijd voor verandering.
Gaming. Zie jij dat als een meerwaarde voor de samenleving? Of is het enkel een spel?
Beide stellingen zijn waar. Games blijven games en moeten vooral plezant zijn natuurlijk. Ik
geloof wel dat games waarin emotional storytelling verwerkt werd, echt een meerwaarde kunnen hebben. Als speler kan je je inleven in het verhaal van een ander en jezelf er misschien in herkennen. Jezelf herkennen in de andere kan een positieve invloed op de samenleving hebben.
Ik geef een voorbeeld. In Marie’s Room gaat het thema over 2 personages die in armoede leven. Hun omgeving is zich daar echter niet van bewust. Toch moeten de personages naar de voedselbank om te kunnen overleven. Het is iets waarvoor ze zich schamen. Het zette een van onze gamers aan om geld te storten op de rekening van een voedselbank. Zo zie je dat gaming ook een maatschappelijke meerwaarde kan hebben.